۱. سیمکشی و کابلکشی در سیستم آسانسور
-
-
انتخاب نوع کابل:
کابلهای به کار رفته در آسانسور باید مطابق با استانداردهای صنعتی نظیر IEC 60227 و استاندارد ملی کشور مقصد انتخاب شوند. عمدتاً از کابلهای تخت (Flat Travelling Cable) برای ارتباط کابین با تابلو فرمان و از کابلهای زرهدار (Armored Cable) برای مسیرهای ثابت استفاده میشود.
- ابعاد و ظرفیت کابل:
انتخاب سایز کابلها براساس شدت جریان مصرفی موتور، سیستم روشنایی، فن کابین، قفلهای الکتریکی درب و سایر تجهیزات جانبی انجام میشود. ضریب همزمانی و افت ولتاژ مجاز در طراحی در نظر گرفته میشود. -
اجرای مسیر کابلکشی:
مسیرهای عبور کابل درون کانال کابل (Cable Trunking) یا سینی کابل (Cable Tray) اجرا شده و در داخل شفت آسانسور، کابلها باید با ساپورتهای فلزی مناسب هر ۱.۵ متر یکبار مهار شوند. -
حفاظت فیزیکی:
در نواحی پرخطر (مانند نزدیکی دربها و سیستم تعلیق)، کابلها با لولههای فلزی (Conduit) یا شیلدهای مقاوم مکانیکی محافظت میشوند. -
علامتگذاری:
کلیه کابلها و هادیها باید دارای برچسب شناسایی باشند و محل اتصال آنها در تابلو فرمان باید با ترمینالهای کدگذاری شده انجام شود.
۲. بررسی و تست منبع تغذیه آسانسور
-
اندازهگیری ولتاژ ورودی:
ولتاژ اصلی تغذیه (معمولاً سه فاز 400V AC) قبل از اتصال به سیستم اندازهگیری و با مقادیر مجاز استاندارد (±۱۰٪) مقایسه میشود. -
بررسی سیستم ارتینگ (Earthing System):
مقاومت الکتریکی مسیر اتصال زمین با دستگاه تستر ارت اندازهگیری میشود. مقدار مجاز برای سیستم آسانسور معمولاً کمتر از 5 اهم میباشد. -
تست منابع تغذیه اضطراری:
اگر آسانسور مجهز به UPS یا ژنراتور پشتیبان باشد، باید تست عملکرد در حالت قطع برق انجام گیرد. زمان سوئیچینگ، میزان ولتاژ خروجی و مدت زمان نگهداری برق توسط UPS ثبت میشود. -
کنترل حفاظتهای اضافه جریان:
فیوزها، کلیدهای اتوماتیک (MCB, MCCB) و رلههای حفاظتی باید تست شوند تا از عملکرد صحیح در برابر اضافه بار یا اتصال کوتاه اطمینان حاصل شود. -
تست نشتی جریان (Earth Leakage Test):
توسط دستگاه تست RCD عملکرد کلیدهای محافظ جان بررسی شده و حساسیت قطع مدار در حد استاندارد (معمولاً 30mA) تأیید میشود.
۳. مستندسازی
-
کلیه نتایج تستها شامل ولتاژ، جریان، مقاومت زمین و عملکرد تجهیزات حفاظتی باید در فرمهای مخصوص ثبت و به همراه نقشههای “As-built” پروژه تحویل گردد.